به نام آنکه جان را فکرت آموخت ......

سلام . امروز روز تولد منه . 20 مرداد .........
پارسال ، توی چنین روزی ، جشن تولدم رو در کنار کسی برگزار کردم که امسال ، به جای نشستن روی پاهاش و دست انداختن دور گردنش و عکس گرفتن باهاش ، مجبور شدم برم سر مزارش و فقط اشکهای گرمم رو نثارش کنم و بهش بگم که چقدر دلم تنگشه ، که هیچ کس و هیچ چیز نتونست جای خالیش رو تو قلبم پر کنه ، که وقتی رفت فهمیدم چه نعمتی رو از دست دادم ..........
اون کسی که تو نمازای شب و روزش ، دعا برای من و بقیه نوه هاش ترک نمی شد . اونی که وقتی بود ، کسی جرات نگاه چپ کردن بهم رو نداشت ................
وقتی نشستم سر مزارش فقط بهش گفتم : آقا !!!! پارسال از دستای تو کادوی تولدم رو گرفتم ، اونم با چه ذوق و شوقی . چقدر خوشحال بودی آقا !! حالا اومدم اینجا که امسالم کادوم رو ازت بگیرم و برم . و می دونم که دست خالی ردم نمی کنی ...........

خدایا شکرت !!!!!!!! چی میتونم بگم جز شکر ؟ خدایا به داده و ندادت شکر . حکمتت رو ، نعمتت رو ، همه چیزت رو شکر .
خدایا !! آقا ، مامان بزرگ و همه اموات از حضرت آدم تا به امروز رو قرین لطف و رحمت خودت قرار بده و همشون رو همنشین ائمه اطهار بگردان .
آمین .........

بندگی

 بر درت ای مایه ده زندگی
پیشه ما چیست به جز بندگی

 
آنچه تغیر نپذیرد توئی
آنکه نمردست و نمیرد توئی